Stad en platteland

Zaterdag 7 juli vloog ik van Qingdao naar Xi’an. Lekker in de middag dus rustig wakker worden en met taxi naar het vliegveld. Daar inchecken was even een zoektocht, want was niet echt ergens aangegeven waar ik naar toe moest. Of misschien wel maar alles was in Chinees. Toen ik bij een lege incheck balie van mijn vliegtuigmaatschappij vroeg waar ik kon inchecken, opende hij gelijk deze balie en zei die hier! Ik hoefde dus niet in de lange rij te staan waar alle anderen aansloten. Haha. Snel mn flightback om mn backpack heen en snel ingecheckt. Daarna door een douane op z’n chinees waar iemand met een megafoon stond te schreeuwen als we weer nieuwe rijtjes mochten maken bij de verschillende balies. Na deze checks waren er helaas niet ect eetplekjes dus gewoon bij de gate gewacht totdat ik kon boarden. Eenmaal in Xi’an zou ik opgehaald worden door een transfer van de school. Deze kon ik alleen niet vinden nadat ik met mn tas in de aankomst hal kwam. Wat nu? Ik kan niet bellen, maar er is wel wifi! Dus via internetbellen een nummer gebeld die ik in mn mail heb staan. Iemand van de school, hij vertelde dat de transfer er moest zijn. Ik zei dat ik niemand zag met mn naam op een papiertje, ik heb een roze shirt aan dus makkelijk te vinden. Na nog eens 20 minuten wachtten weer gebeld, hij zegt dat degene van de transfer me aan het zoeken is. Vreemd, als je op zo’n kleine plek elkaar al 40minuten aan het zoeken bent gaat er iets mis... ik sta in de binnelandse vertrek hal... nog een 20 minuten, ik vind het niet leuk meer en heb een filmpje gestuurd van mn locaie. Na iets van 1,5 uur kwam mn transfer er eindelijk aan. Hij kwam van de internationale aankomsthal dus kan zijn dat hij daar 1,5 uur heeft gewacht, en op mn filmpje zag dat ik ergens anders was. Of, het is 1 uur rijden vanaf centrum van Xi’an, dat hij pas is vertrokken nadat ik had gebeld...?? Ik weet het niet, maar Chinezen zullen nooit toegeven dat ze fout zaten.
Ik had gelukkig geen haast in ergens heen te gaan en het was nog niet echt donker dus vond het niet een probleem om lang te wachten, maar was niet leuk! Vooral niet als je 2x goed uitlegt waar je staat en de ander zegt dat hij aan het zoeken is, onmogelijk om elkaar niet te vinden in een hal van 5x20 meter.
Maar goed, eenmaal een uur later aangekomen in mn hostel in lekkere drukte van Xi’an, Alley Hostel. Deze ligt echt in het moslim gedeelte, waar allemaal eettentjes zijn, supermarktjes, restaurantjes, mensen die van hun fietskar of motorkar iets verkopen, heerlijk druk. Daar was ik wel aan toe na alle leegte in Qingdao. In de dorm kreeg ik een hoog bed, snel mn bed opgemaakt spullen opgeborgen en onderweg naar buiten gevraagd of ik van bed mocht wisselen als er plek was beneden. Ah dat kan nu wel, in andere kamer... Pfff oke, moest gelijk van bed wisselen, dus lakens er weer af, om mn anderr bed en tas verplaatsen in andere klas. Het is gelukkig niet 35 graden in een kamer waar de afstandsbediening van de airco er niet is... :p Even water drinken en naar de wc voordat ik op stap ga. Huh, geen wc papier in de badkamer?? Moet je kopen?! Krijg je een lullig rolletje elke keer, als je moet poepen is deze op... Oke ik koop er wel iets meer voor als ;).
Nu tijd om lekker op stap te gaan. Heerlijk tussen alle mensen, hoewel het vies blijft met alle rochels en eettentjes waar her vlees buiten hangt is Xi’an een stuk schoner dan 4 jaar geleden. Ik ben door de markt straatjes gelopen, naar de Bell tower in het midden van het centrum en liang pi gegeten (koude noodle salade achtig) dit keer met een soort pinda saus en 1 liter limonade op een trappetje naast de Bell Tower.
Hierna door de toeristen markt gelopen met alle souvenirtjes en rommel en terug naar mn hostel. Deze avond was halve finale van WK die ik samen met een Duits meisje heb gekeken. Ze sliep toevallig op dezelfde kamer en we planden om samen morgen een wandeling te doen met het hostel en in de middag iets anders. In de ochtend koos ik voor rijst met ei als ontbijt. Ik weer dat ik dat in Indonesie echt niets vond als ontbijt, maar ik had nu geen zin in brood met ei en bacon, of worst met aardappel. Het smaakte best oke ;) De wandelingg van het hostel was door het oudste moslim gedeelte van de stad met allemaal rotzooi en oude meuk wat je in NL echt allang weggooit. Maar ook dieren die in een veel te klein hokje opgesloten zitten. Veel mannen hebben een krekel als huisdier die ze dag in dag uit met zich meedragen in hun broekzak, vaak in een klein rieten “hokje”, of in hun borstzak zodat het dichtbij hun hart zit... vaag idee voor mij om zoiets in je zak te hebben... maar het is waar iedereen hier in deze straat liep er mee, net gekocht of gewoon al bij zich... er waren veel verkoopplekjes waar je de “mooiste” kon uitkiezen... Na deze verrassende wandeling besloten Olivia en ik om nog even bij hostel te zitten voordat we verder op stap gingen. Zij heeft ook al megaveel van de wereld gezien en ik kon haar veel tips geven over Australie, Nieuw Zeeland en Fiji waar ze ook nog heen gaat. Op dit moment is zd meer dan een jaar op reis. Haar volgende bestemming is Tibet, ze doet veel met de trein in China, maar spreekt geen woord Chinees dus vindt ze soms wel lastig omdat je daar vaak met andere Chinezen bent die met je willen praten. Ik heb wat tips gehad over plaatsen die ik nog ga bezoeken in China. Dus leuke middag :) Via de moslim markt zijn we richting de fonteinen show gegaan, het regende helaas dus met een regenjas aan gewoon op stap. Eennaal bij de fonteinen was het al mega druk en we moesten nog 45 minuten wachten, in de regen en een plekje vinden tussen alle paraplu’s van alle Chinezen. Die paraplu’s kunnen heel irritant zijn, maar nu gebruikten we ze al dakje boven ons hoofd, allen samen hielde ons droog :p. En uiteindelijk stonden we vooraan en konden we het goed zien. De dag erna was het weer regenachtig dus in de ochtend niet echt actief geweest. Olivia ging naar Terracotta museum en ik heb vooral gelezen en luie dag gehad :p In de middag weer met Olivia gezeten, gegeten en haar naar de bus gebracht. Ik heb die avond het ziekenhuis en de supermarkt oogezocht die ik in 2014 veel heb bezocht :) Het restaurantje waar we veel hebben gegeten zag er nu anders uit, maar de straat had ik wel gevonden :p. De supermarkt is nu een Wallmart, maar de binnenkant is nog precies het zelfde en indeling van de winkel ook. Voelde als een soort van “thuis”komen, haha. Ook het ziekenhuis gevonden, de straat die vier jaar geleden vol stond met allemaal verkopertjes met hun scootertjes en zelf gebouwde kraampjes waren er niet meer. De straat was schoner zag er ruimer uit en er waren nu kleine winkeltjes langs de weg. Ook de straat voor het hotel is verbreed, waar vorige keer een grote stoep was is nu een weg extra bijgemaakt, voetgangers moeten maar beetje aan de zijkant lopen terwijl scooters, auto’s en bussen langs je scheuren met mega veel getoeter om te laten weten dat ze eraan komen.

Naar het platteland
Woensdag 11 juli vertrok in de ochtend met WeiJuans beschrijvingen richting de bushalte. Om hier te komen moest ik het adres van dit busstation in het Chinees aan de taxichaffeur laten zien. De eerste taxi stopte niet voor mij maar daarna stopte een audi voor mij neus. Ik zei je bent geen taxi chaffeur, dus hoe weet ik dat je me er heen brengt. Maar het was oke, en zelfde prijs als taxi en hij wilde woordje Chinees met mij praten. Ik werd voor de bushalte afgezet en hij wees me waar ik mn buskaartje moest kopen. Bij dit loket had ik mn volgende zin op mn telefoon om te laten zien naar welke bestemming ik wilde. En toen een andere zin om me te wijzen naar de juiste bus. Deze stappen waren eigenlijk best makkelijk en had ik niet echt gekund zonder deze zinnetjes in Chinees. De volgende uitdaging was om uit te stappen bij de goede halte. Buiten het centrum zijn er geen bushaltes dus moet je aangeven waar je eruit wilt, omdat ik de bestemming niet op mn map kon vinden in mn telefoon had ik weer goeie instructies gehad van WeiJuan. Eenmaal na een uur moest ik iemand proberen te vragen of ik zn telefoon kon gebruiken om haar te bellen. Ik vroeg een vrouw voor me in de bus of dit kon en liet een andere Chinese zin zien. Ze vroeg of dit van een vriend van mij was, ja :p. Ze belde zelf en vroeg eerst aan WeiJuan of ze een buitenlandse vriendin had, hahaha, die wilde namelijk graag weren waar ze uit de bus moest. De vrouw legde me uit dat WeiJuan bij de halte zou staan en dat het nog 20 minuten zou duren. Oke missie geslaagd denk. Opeens hoorde ik Engels achter mij en legde een andere buspassagier aan mij uit wat ik half inderdaad had begrepen van de beller. En toen wilde opeens iedereen weten waar ik heen ging, hoe vaak ik al in China was geweest, hoe ik WeiJuan kende.. pfff leuk al die aandacht maar nee ik hoef niet alles te beantwoorden, dus lekker dom doen dat je het niet verstaat. Eenmaal bij de halte wist iedereen dat ik eruit moest :p en ja daar stond WeiJuan! Yeah! Ze was superenthousiast en was weer leuk vanaf minuut 1 om elkaar te zien. Ze is volwassener geworden in haar gezicht en doen en laten, niet meer de student van 4 jaar geleden maar haar persoonlijkheid verder is zeker niet veranderd. Onderweg naar het huis van haar schoonouders bijgepraat. Ze woont namelijk nu in dit dorp in plaats van in Zhouzhi, waar haar vader (adoptievader) woont. Nadat je getrouwd bent trek je namelijk bij je schoonouders en je man in. Ze vindt het op zich wel een leuke familie, maar ze praten heel veel en denken op een andere manier dan zij. Ook vindt ze het bed bij haar eigen ouders zachter :p maar omdat ze getrouwd is hoor je niet meer terug te gaan naar je ouders huis. WeiJuan gaat elke maand een weekje terug haar schoonouders en bezoekt dan haar ouders 1 of 2 keer. Voor mij voelt het echt heel apart dat je niet bij je eigen ouders slaapt als je hun wilt opzoeken. Je moet ook je schoonouders maar aardig vinden en accepteren in je leven zoals ze zijn. De huizen in het dorp zijn ook niet zo dat je je eigen leven kan leiden, je deelt alles met elkaar. Zodra je wakker wordt eet je met elkaar ontbijt, daarna heb je niets te doen tot de lunch. Dus zit je in soort van woongedeelte op een houten bank en kletst met elkaar. Geen idee waar je iedere dag met elkaar over kan praten. Daarna ga je wat rusten/slapen in je kamer. De moeder maakt dan lunch en je eet met elkaar lunch. Na de lunch ga je weer rusten of loop je rondje buiten of ga je weer zitten op de o zo comfortabele bank en wacht je eigenlijk weer tot avond eten. Na het avond eten gaan de vrouwen, van alle leeftijden ook boven 70 jaar, een rondje lopen in de wijk en ontmoet je de andere vrouwen van het dorp en praat je ook wat mee over de alledaagse dingen. Ziet de zonsondergang boven de velden en gaat daarna weer terug. Sommige vrouwen, lopen al in hun pyjama anderen gaan douchen en daarna in bed liggen en slapen en zo is de routine de volgende dag weer hetzelfde.
Ik kwam rond 12.00 uur aan dus de schooenmoeder maakte lunch voor ons en WeiJuan liet trots haar trouwfoto’s zien. Ze is op 29/1/2018 getrouwd met Zhang Yin, als ik het goed schrijf. Hij werkt in de stad en kon niet met haar mee deze week. De trouwfoto’s zijn supermooi en in verschillende outfits. WeiJuan heeft er voor gekozen om niet alleen maar in jurken als een prinses eruit te zien. Ze had ook gekke en grappige foto’s en niet alleen maar serieuse liefdesfoto’s :). Later vertelde ze me dat ze zelf de fotograaf had uitgekozen voor de trouwfotos, die ze al in november hebben laten maken. Dit is heel normaal, soms hebben ze de foto’s al een jaar voor de bruiloft. WJ had er eentje gevonden die niet duur was (rond 500€ volgens mij) die in een dag alle foto’s maakte. Ze had een trouwjurk van een vriendin geleend en een paar outfits van de shop. Ook was ze niet te opgemaakt maar zag ze er wel mooi uit. Ze kende Zhang Yin van de middelbare school en tijdens de universiteits jaren hebben ze elkaar niet gezien maar 1,5-2 jaar geleden waren ze weer met elkaar in contact gekomen en hebben ze besloten te trouwen. WeiJuan heeft voordat ze besloten om te trouwen aangegeven bij haar schoonouders dat ze niet altijd denkt zoals de Chinezen en soms ook andere mening heeft over bepaalde onderwerpen. Ik vind dit zo stoer van haar om te zeggen, maar zeker belangrijk want ze is inderdaad veel meer open minded voor bepaalde dingen en heeft andere kijk op de wereld. Haar schoonouders gingnen akkoord en nu zijn ze half jaar getrouwd :). Volgens mij hebben ze het leuk samen en ze doen veel kleine tripjes met elkaar. WeiJuan woont ook in een appartementje in de stad en werkt vanuit daar voor een organisatie die op zoek gaat naar de biologische ouders van Chineze geadopteerden kinderen. Dit is vooral online en als de adoptie ouders naar China komen is zij de gids en vertaalster. Een afwisselende baan en de uren zijn zelf in te delen, ze ziet veel van haar eigen land en komt in contact met allerei verschillende mensen. Voordat ze met mij naar Beijing was geweest had ze nog nooit in een vliegtuig gezeten en was ze nog niet op heel veel plekken geweest. Nu vier jaar later heeft ze zoveel plekken gezien en waardeert ze haar eigen vertrouwde stille omgeving op het platteland. Ik kon dit niet begrijpen want het is hier zo stil, niet veel te doen en elke dag zelfde routine, maar hier kom ik op terug nadat ik 3 weken in Xi’an ben. In de stad is het inderdaad mega druk. Er wonen hier bijna 10 miljoen mensen!! Zoveel groter dus dan Amsterdam, overal toeteren bussen, auto’s en scooter. Tijdens oversteken van de straat krioelt alles nog langs elkaar heen en moet je maar een weg zien te vinden naar de overkant. Overal is geluid, dus ja ik begrijp haar nu wel.

Na de lunch aan heerlijk klein tafeltje en krukjes waar je net met twee halve billen op kan zitten wilden de ouders me de omgeving laten zien, maar eerst wilden ze zeker weten dat ik niet eerst wilde rusten. Nee joh, maar oke laten we over uurtje gaan. We mochten kiezen met de auto of met scooter. Terwijl WeiJuan mij de vraag stelde begreep ik aan haar uitdrukking dat ze graag met de scooter wilde. De schoonouders leende de elektrische scooter van de buren en we gingen op stap. Het regende steeds een beetje maar het was heerlijk om in de frisse lucht te zijn. Als eerste bezochten we een tempel van het geld/rijkdom, daarna een andere tempel waar we niet naar binnen gingen want het regende. Toen naar een ander gebied van Taoisme, waar het weer stopte met regene en we rondje hebben gelopen tussen tempels. Na tijdje ging het helaas weer regenen, dus gingen we maar terug naar huis. Ze wilden nog door naar een park met molens en een park met panda’s maar WeiJuan vertelde dat we daar vorige keer heen waren geweest met haar zus. Gaaf, ben inderdaad in zelfde gebied. Ik kan alleen niet alles herinneren en 4 jaar geleden had ik ook nog geen telefoon waar ik de plaatsen kon opslaan, maar voor mij was het een geslaagde middag en was het achterop zitten bij haar schoonvader op de scooter, rijdend op de vluchtstrook (waar alle scooters rijden) langs tempels een hele ervaring :).
Mooie uitzichten, frisse wind in mn haren ik vond het lekker! Laatste stukje stopte we en mocht WeiJuan proberen te rijden. Ze had een keer eerder gereden op scooter maar haar man vertroude het niet. Haar schoonmoeder ginng achterop en omdat de straten hier zo leeg zijn kan er weinig gebeuren :). Bijna bij huis stopte we weer, ik moest bij WeiJuan achterop zodat we konden praten, maar later begreep ik dat de batterij van de andere scooter op was en niet meer trok om twee personen vooruit te krijgen. Dus de schoonmoeder liep naar huis en WeiJuan kon met mij verder reden. Eenmaal thuis hebben we gewacht tot eten klaar was, we mochten niet helpen ;) en weer op de krukjes gegeten. Ik kon gebruik maken van de wifi, wat niet iedereen heeft in zn huis, en Leontien was op dat moment online, dus ik had haar snel even kunnen laten zien hoe het leven hier eruit zag en vooral het huis en daarna het tafeltje met het eten. Het was kort maar leuk om even te delen zo :). Het eten was deels de restjes van de middag en deels nieuwe porties van van alles. Op tafel worden verschillende gerechten gezet op kleine bordjes en zelf heb je een kom met een soort soep/pap zoals ze het noemen. Wat een soort slijmerige soep is met rijst, mais en pinda’s erin (doppinda’s van vader van WJ). Voor mij is de soep al vullend, maar ze houden in de gaten of ik wel van alle bordjes iets pakten. Ze hadden al snel door dat ik niet het vlees pakten. Ik ben nog steeds niet echt fan van al het vlees hier in China, alles wordt gewoon in stukken gehakt en vaak hangt het al de hele dag buiten bij de slager. Dus nee dankje, voor de rest pakte ik wel de maiskolf (met stokjes gegeten :p), groentje en de baopao achtige broodjes zonder vullingen. Toen ik vol zat zei WJ dat ik nog meer moest eten om te laten zien dat ik het lekker vond. De andere mochten niet eerder stoppen dan ik, maar ik mocht niet te vroeg stoppen. Ik heb nog geprobeerd om wat te eten, maar ik zat echt vol dus na nog een paar hapjes zei ik dat ik het echt lekker vond om weer echt Chinees te eten op de kleine krukjes maar nu genoeg had. We mochten van tafel en we gingen de wandeling doen in de avond. Het had die dag veel geregend en de wegen zijn hier deels van beton deels van zand/aarde van het land dus er was een stukje straat waar we lachwekkend gewoon heen en weer liepen haha. Hierna tandenpoetsen en naar bed.
De volgende ochten met zn allen ontbijten om 7.30 uur. Ook dit keer stonden weer de verschillende bordjes op tafel met groente en pittige gehakt en mais, en ook de soep en de baopao achtige broodjes (zonder vulling). Mijn maag is niet gewend om in de ochtend al dit soort gerechten te eten maar ik heb me best gedaan. De schoonouders hadden al snel door dat ik niet van alles at, gisteren vroegen ze ook of ik niet een lepel wilden want alle buitenlanders eten liever met een lepel :p. Nee joh! In China lekker met stokjes en mes en vork hoort niet bij Chinees eten ;).
Nu moeet ik ook meer pakken van de bordjes en niet alleen maar het bolletje met de soep eten, want dat smaakte naar niets. Klopt, maar voor mijn maag was dat voldoende in de ochtend ;).
Na ontbijt gingen we op bed liggen en heb ik wat gelezen, daarna kwam de fruitboer langs met watermeloem en hebben we halve watermeloen gegeten. WJ ging met haar schoonmoeder de deeglapjes halen voor dumplings, want die gingen we zelf maken voor lunch! :) de vulling was lotus en gehakt. Het was superleuk om dit te doen en de lapjes maken het zoveel sneller dan eerst zelf deeg maken en rondjes vormen, dus kijken of deze ook in Nederland te vinden zijn. Ik leerde verschillende technieken om dicht te vouwen. WJ was al best handig hierin en deed het hartstikke mooi, je kon goed zien welke van mij waren :p terwijl ik ze al best mooi vond haha. In totaal hadden we er 89 gemaakt! En hebben we ze allemaal gekookt en opgegeten! Leker maar vol :p Dus weer even uitbuiken op de bank, praten over haar vriendinnen van de universiteit die ik ook heb gekend en die ook bijna allemaal getrouwd zijn, huis hebben of onverwacht een kind. Eentje verwachtte niet opeens zo makkelijk zwanger te zijn. ?? Ik had hier vorige keer in China al verrassende gesprekken over gehad, maar sommigen meisen denken nog steeds dat je niet per se zwanger kan worden na eerste keer seks?? Trouwen doen de meesten nog steeds snel nadat ze klaar zijn van de universiteit. Het is namelijk goed om samen met iemand te zijn en je eigenlijk te verzekeren voor een goede toekomst met iemand zodat je samen voor je ouders kan zorgen. Als je te lang wacht ben je in China eigelijk al te oud. Van mij verwachten velen ook dat ik al getrouwd heb en kinderen thuis heb, nope. Het is dan heel raar voor hun om te horen dat ik nog alleen ben en zo lang reis. Hele andere wereld ;). WJ begreep dit verschil en snapte dat in sommige landen niet iedereen meer trouwt maar wel samen een huis heeft en op die manier samen woont. Maar toch vond ze al je trouwt dat je dan “meer” bij elkaar bent. Dus kan ne ook gewoon snel trouwen bij de gemeente, zei ze. Ze heeft inderdaad een bredere blik op van allerlei onderwerpen ;). Ook hebben we de ouders laten zien dat je via wechat (de chinese whatsapp) sneller kan typen met letters en niet elke keer het hele karakter hoeft te tekenen. Dit was heel iets nieuws voor hun, maar het leuke was dat ze nu ook moesten nadenken over hoe een woord in pinyin geschreven moest worden. De klank zhang, is dat met chan, chang, zhan of zhang. Ze weten het teken wel maar niet hoe te schrijven. Ik vond het grappig om te zien hoe ze zelf nu hun eigen taal moesten “leren” en er zoveel klanken zijn die inderdaad veel op elkaar lijken :p.
In de middag wilde ik graag haar ouders huis weer zien om te kijken hoe het er nu uit zag. We wilden op de scooter alleen vertrouwden de ouders het toch niet helemaal. De eerste tien minuten zat ik bij schoonmoedee achterop en WJ reed zelf op weer een geleende. De moeder had als reden dat ze een snellere weg wilde laten zien, na 10 minuten stopten we en mocht ik bij WJ achterop en ging zij weer naar huis...? Waarschijnlijk vertrouwden ze het toch ons toe. Ik kan helaas niet veel begrijpen wat ze met elkaar bespreken wat ze hebben een dialect wat ik echt niet versta. Dus gezellig met WJ verder tussen platteland door en inderdaad herkende ik deels dingen van vorige keer. Bij haar thuis was haar stiefmoeder die ik vorige keer niet had gezien, we maakte haar wakker toen we binnen kwamen. Heel even kort gesproken en afgekoeld bij de ventilator, want het was best warm vandaag en daarna naar de kiwi velden die ze sinds 4 jaar bezitten. Hiervoor hadden ze alleen maar mais maar waarschijnlijk verdient kiwi nu meer. Ik had nog nooit kiwi zien groeien aan planten dus was leuk om te zien! Daarna weer terug naar huis en haar (adoptie)vader was er ook! Hij herkende mij meteen en vond dat ik er goed uitzag en was afgevallen :p Ik vond dat hij er ook goed uitzag, zoveel vrolijker, gezonder en fitter dan vorige keer. Hij heeft de oude smartphone van WJ gekregen waar hij van allerlei filmpjes op kijkt, hij liet trots zn duiven verzameling zien en wilde graag een ei van een Nederlandse duif want die zijn veel waard. Hij had ook twee duiven met Nederlandse ouders. De vader probeerde ook rustig met mij wat te praten en kon redelijk verstaan, terug praten was iets lastiger. Maar er was een gezellige klik :) hij gaf ons ook druiven uit eigen tuin. Voordat we weggingen kwam ook nog de fruitboer langs met watermeloen en kregen we ook hier watermeloen aangeboden, toen we nee zeiden gaven ze deze stukken aan de honden die in een bench opgesloten zaten achter in een soort van tuin. Ik had het idee dat ze hier heel veel tijd doorbrengen maar toen ik er naar vroeg kreeg ik geen duidelijk antwoord. Apart en zielig, ze kregen in ieder geval nu een fris hapje. Ik zag nu ook het hokje wat vorige keer mijn “wc” was en bekeek de badkamer die nu bijna af was. De vader was hier vier jaar geleden mee begonnen. De douche was af/bijna af en er was een squat wc die doorgetrokken kon worden. Ik gaf de vader complimentje dat hij goed werk had geleverd :) en hij lachte met een brede lach terug als reactie :). Buiten hebben we ook nog even gebadmintond voor het huis van haar opa. Deze man had ik 4 jaar geleden gezien en was toen al heel oud en waarschijnlijk zat zn lichaam toen al vol met kanker. Hij is 1 jaar geleden overleden en twee dagen geleden hadden ze een soort van speciale dag om dit te herinneren. In de avond aten we weer de soep, broodjes, mijn favoriete ei met tomaat gerect en groente. Na het eten gebadmintont met de schoonvader, hij bloeide helemaal op. Het was leuk en gezellig om op deze manier samen iets te doen zonder teveel met elkaar te hoeven communiceren :). Het was alleen zo heet dat we moesten douchen. In dit huis hebben ze ook een douche die je aan moet zetten met warm water. Het was lekker om te douchen en daarna vroeg WK of we hier tot zaterdag wilden blijven want ze bleef hier liever omdat het bed hier zachter was dan in haar appartementje en ze liever hier bleef dan in drukke stad. Oke prima, maar ik moest dan nu toch wel gewoon hier gaan poepen op de squat wc. Ik had eerst gedacht dat ik kon wachten tot ik morgen terug zou zijn, maar wachten tot zaterdag zou te lang zijn. Ik had alleen geen idee hoe ik moest doortrekken. Er stond wel een emmertje water waarmee je je plas kon verdunnen maar bij mij spoelde het alleen elke keer niet weg. Ik vroeg het aan WJ en ze moest lachen en zei dat je dan twee emmertje water erin moest gooien. Oke, ik ging naar de wc en voelde me best opgelucht na deze “boodschap” ;) ik zat alleen helemaal onder de muggenbulten, want er zitten er hier meer dan 20 die blij zijn als ze weer blote billen zien... Volgende keer dus maar inspuiten met antimuggen spray voordat ik naar de wc ga. Met plassen had ik er vaak 2 of 3 bij maar nu zaten ze ook op mn billen :(.
In de ochtend weer rond 8 uur ontbeten, ik at al iets meer van de andere groentes om te laten zien dat ik het echt wil proberen. Daarna vroeg WJ of ik MahJong wilde leren spelen! Ja! Superleuk idee, ik ken het alleen van internet maar in het echt zijn de speelregels heel anders. Eerst hebben we in de ochtend weer op de houten bank gezeten, gepraat of NL en China waar de ouders samen zijn geweest. Toen hebben we zelf noodles gemaakt en deze opgegeten in de slaapkamer van de schoonouders, waar een airco was en een tv, die beiden aanstonden. Gelukkig want was heet! Hierna ben ik met WJ op zoek gegaan naar komkommers voor avond eten en heb ik een set badmintonrackets gekocht als cadeau voor hen. Daarna hebben we 4 uur kang MahJong gespeeld en heb ik de regels geleerd, super leuk spel en helemaal niet lastig :). Na deze 4 uur voelde ik me moe en had ik hoofdpijn, waarschijnlijk door de warmte en niet genoeg drinken. WJ zei dat we moesten spelen met de badminton rackets om te laten zien dat goed cadeau was. Ik had alleen echt geen fut,dus even op bed gelegen tot avondeten. Toen ik al het eten zag kon ik niet veel eten, ik heb een bolletje en uit respect de komkommers gegeten. Deze zijn gewoon heel lekker, maar eigenlijk wilde mn lichaam niets. WJ vroeg of het goed met me ging, ik vroeg of het oke was als ik naar bed ging. Vanaf 19.00 tot de volgende ochtend heb ik geslapen en zoveel mogelijk water gedronken. In de ochtend werd ik gelukmig beter wakker en liet dit ook merken door van zoveel mogelijk bordjes te eten. WJ was nu degene die pijn had in haar kaak en de aandacht kreeg ;) ze had waarschijnlijk te pittig gegeten de vorige dag ??. Ze haalde medicijnen op de scooter en daarna pakten WJ en ik onze spullen om terug te gaan naar het centrum. Opeens ontstond er een ruzie en luid gepraat en dit was, kwam ik later achter, dat de schoonmoeder geld wilde toestoppen voor WJ, maar dat wil ze echt niet. Dus na 3x nee zeggen en daarna nog steeds doordrammen ontstaat er veel luid gepraat en elkaar ontwijken. De eerste keer denk je echt wat gebeurd hier, maar daarna is het eigenlijk grappig om te zien wat er gebeurd. Op de straat was de bus er in een paar minuten. De rit was weer een uur, en helaas begon er een meisje de laatste 15 minuten te spugen, gewoon in de bus op de grond. Niet echt lekkere geur, WJ vond het ook niet netjes, vooral niet dat de moeder niet een zakje vraagt die gewoon in de bus aanwezig zijn.

Weer terug in de stad
Eenmaal weer terug in het centrum waren we gelijk weer in de drukte. Overal weer geluid van toeterende voertuigen en de hitte zonder de wind van het platteland. Ja, ik begrijp WJ wel, dat ze een weekje terugtrekt bij haar schoonouders. Ik ging terug naar mijn hostel en WJ naar haar huis. Ze zou de komende week met een gezin uit Nederland naar een stad gaan om geboorte ouders op te zoeken. Ik hoop dat ze op mijn verjaardag er is om samen te eten. De afspraak staat maar is nooit 100% zeker. Ook is ze bezig om weer een visum te krijgen om naar NL te komen in september. Ik denk dat ze nog een keer graag wilt komen zonder kinderen. Want op een gegeven zei ze misschien heb ik volgend jaar wel een kind en dan moet jij weer terug komen naar China, wie weet? :) De bus naar mn hostel kwam snel en het eerste wat ik deed was op een normale wc zitten :p en daarna op een bed gelegen wat voor mij comfortabeler was met een iets hoger kussen. In de avond weer tussen alle drukte gelopen en in het hostel megabord met rijst gegeten.
Zaterdag was mn laatste volle dag in het centrum. Ik had uitgevonden dat mijn school buiten de stadsmuren lag. Helaas, maar misschien wel iets rustiger in de straten. Ik zit hier echt in het drukke moslimgedeelte met alle gekte en chaos om me heen, want leuk is al toerist maar misschien niet voor de rust als je moet leren :p. Ik heb dus nog lekker door al deze chaos geslenterd, en in mn “Starbucks” gezeten om lekker in een stoel te zitten en mn verhaal te schrijven, boek te lezen en rustig te zitten. Ook hebben ze hier een “schone” westerse toilet die ik gebruik als ik onderweg ben :p. Die avond heb ik WK wedstrijd gezien voor de 3e plaats en toen naar mn kamer. Het was al 12 uur dus ik dacht dat ik stil moest zijn, maar er waren een aantal Chinese meiden die nog een soort theekransje aan het houden waren, luid en met de lichten aan terwijl er al 1 westees meisje sliep. Een meisje die engels kon wilde graag met mij praten, dus heb kort en vriendelijk toegestaan en subtiel laten merken dat ik wilde slapen. De meeste meiden gingen naar bed en een meisje ging nog even douchen, dacht ik. Maar het duurde langer dan een uur. Later bleek dat ze al haar kleren ook aan het waasen was en die een voor een ging ophangen aan het stapelbed. Het was inmiddels half 2 snachts! Dus na 3x heen weer lopen zei ik in het chinees dat het al laat was en ik graag wilde slapen. Ze zei solly, solly, solly. En liep gewoon nog een keer heen en weer. Ik was er klaar mee en zei in het chinees je moet nu slapen. Blijkbaar had ik de goeie worden gebruikt of iets te streng want ze klom gelijk naar haar bed en ging slapen. Ik wachtte nog even want de lamp aangelaten dus dacht dat ze misschien nog haar tanden wilden poetsen. Maar ik denk dat ik iets te streng heb gezegd, want ze bewoog niet meer en sliep waarschijnlijk direct. Dus zelf de lamp uitgesaan en ook gaan slapen.
Zondag ochtend rustig opgestaan, alles in mn tas gestopt en onderweg naar mn nieuwe appartement voor nieuwe ervaring op een nieuwe school. Ik ben er klaar voor :)