Laatste deel met Dragoman richting Quito

Woensdag 21 maart 2018 vertrokken we vroeg vanuit Lima naar Huarez. De planning was een lange rit zodat we voor avond eten aankwamen. Ik heb de meeste tijd van het rijden geslapen, onderweg wel wat van het landschap gezien, veel bergen, mist en regen. Toen ik de zoveelste keer wakker werd van gehobbeel waren we al aangekomen in Huarez, rond 15.00. Die middag niet zoveel gedaan, er was ook niet zoveel te zien in deze stad. In de avond heerlijk Indiase curry gegeten en daarna lekker op tijd naar bed :). De volgende ochtend rond 6 uur op want ik had gekozen voor een hike naar Laguna 69. Er waren verschillende opties, maar de hele groep koos ervoor om naar dit krater meer te lopen met supermooie groen/blauw/turquoise kleur. Het was eerst 3 uur lang rijden naar het begint punt dus heb nog even bijgeslapen. Rond 9.20 begonnen we de hike. Sommigen wilden snel lopen en proberen in 2,5uur boven te zijn, planning was 4-5 uur. Het begin was door graslandschao en lichte klim, maar daarna zagen we al snel een muur van een berg voor ons en daar moesten we zigzaggend omhoog op een wandelpad. De groep verspreidde zich snel en ik liep na een tijdje al alleen. De wandeling vond ik minder dan de Wild Andes, misschien juist om deze reden. Niemand wachtte op elkaar of samen even wat drinken. Eenmaal over de eerste bergtop heen zag ik een meer, maar dag was niet dé meer. Het begon te regenen en moest ik over stenen balanceren naar de volgende muur waar ik weer zigzaggend omhoog moest. Er kwamen al wandelaars terug, dus betekende dat ik er al bijna was. Ik vroeg elke keer hoe lang, eerste keer was nog een uur. Daarna 20 minuten, toen 15 en toen weer 25-30 minuten, dat was niet motiverend ;) vooral toen het begon te sneeuwen! Maar juist daarom wilde ik sneller lopen want het begon koud te worden, en heb ook mn poncho maar aangedaan over mn natte jas. Het idee was om weer op te drogen maar de regen en hagel werd teveel dus moest wel mn poncho gebruiken. Na ongeveer 20 minuten lopen, stoppen, hijgen en weer op adem komen bereikte ik de too van de berg op ongeveer 4200 meter en zag een heel klein beetje turquiose, bijna daar! Het begon steeds neer te hagelen, maar ik hoorde een “yeah” van de groep die al was aangekomen dus was superdichtbij! Eenmaal bij het meer nog even gewacht tot de meeste er waren, snel een groepsbibberfoto en snel naar beneden. Sommigen racede naar beneden maar ik noest wel voorzichtig zijn met alle losliggende stenen. Ik had 1 wandelstok van Barbara dus dat hielp zeker! Na ongeveer twee uur, een val op mn kont in de modder en gelukkig geen hagel meer was ik bijna bij het beginpunt. Ik heb met Barbara even geluncht onder een boom met mooi uitzicht en hierna nog 10 minuten naar de bus. We moesten nog iets van 1,5 uur wachten op de laatsten van onze groep voordat we terugkonden naar hostel. Het was weer 3 uur terug rijden, rond 19.00 uur in hostel, snel douchen want alles was koud en nat! Daarna pizza gegeten en heerlijk geslapen.
De dag erna weer op pad naar Huanchaco een kustplaats. In de late middag kwamen we aan en na het op zetten van de tent hadden we even een korte drinkpauze voordat we op zoek gingen naar een visrestaurant. Het was echt aan zee met allemaal verse vis dus dit moet luklen. De eerste plek had biet alle soorten vis dus liepen we met de hele groep daar, de volgende plek was luxer en had allerlei soorten vis. Na de laatste keer in de seafood bar in Amsterdam heb ik niet meer verschillende vissen gegeten, en deze keer was het echt van alles. Ik heb octopus met zuignappen, calamares, garnalen, sint jacobs, wit vis en nog meer denk ik gegeten, en?! Ik vond het lekker!! :) met een volle buik sliep ik in een tent ;)
De dag erna hadden we met de hele groep een excursie in 2 museums of eigenlijk twee archeologische opgravingen van pyramides/tempels ChanCham van volkeren (Moches) voor de Inca’s. Bijzonder om dit te zien, supergroot! En ook nog een plek gezien waar de originele kleuren te zien waren van de muurschilderinngen. De pelikaan was hier de belangrijkste sumboliscj figuur want staat voor vrijheid en vruchtbaarheid als ik het goed heb begrepen ;)

Strand!!
En toen kwam de dag dat we naar het strand reden! Jeeeej! Eindelijk geen koude regenachtige bergen meer :) in Huanchaco waren we al aan het strand maar was de zee nog superkoud. Onderweg stopte we in een strandplaatsje Mancora, waar het al echtj met strandtentjes en surfers en alles was. Heerlijk om hier even rond te lopen. We hadden vrije tijd om wat boodschappen te doen en daarna door te rijden naar onze camping plaats in Punta Sal. Ik heb mn eigen tent opgezet, op het strand! Je kon een upgrade doen voor een dorm, maar ik wilde wel op het strand slapen. Iedereen was oververhit dus gelijk de zee in. Het water was zo lekker warm superlekker voor een zonsondergang! Daarna nog in een warmer zwembad, douchen en er werd die avond vond ons gekookt :)
De volgende dag reden we terug naar Mancora en zouden we surfen, helaas waren er geen golven dus was het alternatief liggen op het strand. Ook niet slect. Nadia, onze gids, had wel een surfboard gehuurd dus die had ik even geleend om te proberen, maar er waren helemaal geen golven. Dus weer terug peddelen naar de kust en nog even slapen in de zon en daarna heerlijke smoothie gedronken in en strandtentje :)
Voordat we teruggingen naar onze strand camping deden we boodschappen voor onze kookgroepen. Mijn groep was voor ontbijt en dinner voor de laatste dag, we kozen voor granola met yoghurt en fruit, iedereen vond dag superlekker! :) en als dinner risotto met vlees en een rijstpan met groente, en als dessert maakte ik appels met kaneel en suiker. Ook weer goeie keuze :).
In de tweede avond hadden we een barbecue op het strand met vis, supergeslaagd, daarna nog spelletje gespeeld en onze eigengemaakte watermeloen cocktails gedronken. Deze meloen hadden we gekregen van een boer die ons had geholpen terwijl we vast zaten met de truck in het zand na een snelle lunch in de wildernis.

De laatste dag aan het strand was met helemaal niets! Helaas kon ik niet in de zon, de tijd die ik op het surfboard had was waarschijijk lang genoeg om rood te zijn en de vingerafdrukken te zien van de plekken die ik deels had ingesmeerd :p. Rond 16.00 kon ik wel het zwembad in en om 17.00 gingen we frisbeeen op het strand :). Letterlijk voor mijn tent, zo dichtbij was mijn tent, mega leuke ervaring! :) die avond moest ik om 18.00 koken voor de groep, zoals ik beschreef maakte me risotto. Hierna zaten we nog even bij kampvuur op het strand, maar redelijk snel was iedereen al naar bed. Ik bleef nog even zitten, samen met Kristina (uit Duitsland). Beide kunnen we redelijk Spaans spreken, dus zaten we nog even langer met degene die daar werkten en ons spaans verbeteren :p. Volgende ochtend was ik ook verantwoordelijk voor ontbijt, dus snel tent afbreken en spullen inpakken en ontbijt maken. Na ontbijt was het een uur tot de grens van Ecuador!

Nieuw land: Ecuador!
De grens overgang ging soepel met de groep. Nadia woont in Ecuador dus die had wat issues maar mocht daarna gelukkig met ons mee :). Hierna heb ik geslapen tot lunch en werd ik wakker in een mega mooie groene omgeving. Supermooi, vooral na veel grijze en grauwe plaatsen in Bolivia en Peru. Tijdens lunch werden we helaas veel gebeten door agressieve ieniemienie vliegen, iedereen zn benen zaten na paar minuten onder de bloedende bultjes. Dus snel alles opruilen en doorrijden naar Cuenca. Daar kwamen we in de avond aan en hebben we Barbara en ik samen een leuke eettentje gevonden waar we sandwich en brownie toe hadden gegeten. De rest van de groep ging naar pizza/burger place waar wij geen zin in hadden ;) Met een volle buik mega lekker geslapen in een bed na 5 dagen slapen in een tent.
In de ochtend gingen we naar een hoeden museum waar ze de Panama hoeden maken van riet. Ze noemen het een Panama hat, want in de geschiedenis waren er veel mensen die Panama kanaal overstaken en de mensen uit Ecuador verkochten de hoeden hier. Ook President Roosevelt was ik 1906 bij Panama kanaal en kreeg een hoed als souvenir. Later toen hij terug kwam in Amerika vertelde hij dat hij deze had gekregen in Panama en vanaf toen noemt men het een Panama hat.
Cuenca is bekend voor de productie van deze hoeden. In de middag ben ik samen met Barbara naar cafe geweest waar we werkend wifi hadden want dat werkte niet in het hostel. Daarna naar een shoppingmal, niet echtt iets gekocht maar wel veel gelopen. In de avond in een superluxe restaurant gegeten met de groep. Ik koos samen met Mat voor 5 voorgerechten en 2 na. Allemaal lekker! Eigenlihk overheerlijk!
Dag daarna reden we baar Chugchilan, veel regen en we kwamen laat aan in een mistig nat hostel: Cloud forest, de naam zegt het al, het was op een hoogte van 3200 en de wolken waren laag, dus veel mist en regen. We krrgen die avond eten, alleen vond ik het nirt echt super, dus gegeten wat ik lekker vond. We sliepen in een bed met paarse en roze fleece dekens, lekker zacht maar wel heet tijdens de nacht. Maar warm genoeg voor deze plaats. In de ochtend hadden we ontbijt en namen we lunch mee. We gingen met een bus naar een krater meer Quilotoa en vanaf daar een 6 uur durende hike terug baar hostel. Gelukkig was het droog en was het een redelijk makkelijke wandeljng. Alleen het einde was zwaar, veel naar beneden, dus voelde ik mn knieen, en laatste uur was vanuit laagste punt van de vallei omhoogklimmen naar de rim waar ons hostel was. Al met al oke, daarna gelukkig een warme douche en weer gezamenlijk dinner met iedereen van het hostel.
De volgende dag na ontbijt richting de Amazone, overnactjng voor 3 dagen un Baños. Nog niet de echte amazone, maar redelijk dichtbij, met al veel groene bomen, muggen en regen ;) We kampeerde hier 3 nachten op camping Paraiso, ongeveer half uur vanaf Baños. Die avond aten we gepureerde aardappelen met een groente vleessaus, niet echt mn favoriet maar de andere kookgroep koos hiervoor. Als ontbijt hadden wij als groep wentelteefjes en bacon met bloedworst. Laatste niet voor mij, blegh, maar wentelteefjes wel ;). Na ontbijt was het heerlijk even rust, een deel van de groep ging canyoningen, en ik had verder nog geen plannen. Barabara en Kristina wilden naar een schommel in een boom, Casa del Arbol, het klonk cool dus ik ging mee :). We hadden echt een leuke chaffeur die ons een megazet gaf waardoor we hoog schommelden! Ook vertelde hij waar we moesten staan voor goeie fotos, haha. En die zijn zeker goed gelukt! Op de terug gegeten in een lekker lunchtentje met wifi en daarna had ik een magic mud massage geboekt. Ik dacht dat het echt een massage zou zijn met modder, maar het was vooral insmeren, inpakken en daarna 50 minuten wachten/ in slaap vallen ;). Het was in een klein kamertje met Kristina zij deed een chocolada “massage”. Daarna afdouchrn en mn huid voelde wel heel glad. Dat was wel een goeie want na mn rode huid van de verbranding in Punta Sal was dit misschien we nodig :).
Die avond aten we spagetti bolognese, deze saus was ook niet super. Dus ook klein beetje voor mij ;). In de avond spelletjes gespeeld, iedereen wilde graag dronken worden omdat dit de laatste avond was waar dat kon. Maar ik had de volgende ochtend ziplining gepland staan om 9 uur, dus nee niet voor mij...
Ik dronk rustig mijn cocktails, en rond 23.30 naar bed. Dit is laat voor ons haha. Normaal is het tussen 21 en 22.00 uur. Soms kijken we elkaar aan om 20.00 en vragen we ons af of het niet echt te vroeg is om naar bed te gaan! Tijdens ontbijt de volgende ochtend hoorde ik dat er een aardbeving was van 3.2 op schaal can Richter. Ik sliep in mn tent en heb deze wel gevoeld, maar elke keer denk ik dat er een mega zware vrachtwagen voorbij rijd, in Arequipa waa hetzelfde. Maar het was dus een aardbeving, verder niets bijzonders. Het is normaal voor deze omgeving ;).
De ziplining was gaaf! Het was soms veel klimmen omhoog en daarna in 1 minuut naar beneden glijden, over watervallen, rivieren en mooie uitzichten in de vallei. Die middag weer terug naar zelfde cafeetje voor de wifi ;). En in de avond hadden we een barbecue van de eigenaren van de campjng. Ze waren argentijns, dus veel vlees. Ik heb voor het eerst varken gegeten wat supermals was ;)
Deze avond ging iedereen supervroeg naar bed, rond 20.30. Ik heb nog UNO gespeeld voor even en ging uurtje later naar mn tent. Laatste keer in mn tent met Dragoman. Het regende die nacht veel dus in de ochtend een natte moddertent opruimen, niet echt pretje :).

Naar de amazone!
Helaas alweer de laatste dagen met Dragoman groep. Deze verbleven we in hausquilla lodge in hoge amazone gebied. Hier leven niet de krokodillen en grote slangen want het is te koud in de bergen. De lodges waren luxe en de bedden waren heerlijk! We kregen lunch en daarna een rondleiding in de jungle. De gids legde veel uit over verschillende planten die worden gebruikt tegen muggen/malaria en slangenbeten etc. Die avond na het eten redelijk vroeg naar bed en heerlijk genoten van mn zachte matras.
In de ochtend daarna hadden we een andere wandeling door de jungle en gingen we in een grot met vleermuizen. We zagen er maar een paar maar ze vlogen echt langs je. Ik kon ze alleen niet zien want het was superdonker en maar een paar hadden hoofdzaklamp mee. Ik probeerde met mn telefoon wat te zien, maar moest ook opletten waar ik mn voeten neerzette in het water en rotsen ;). Na lunch hadden we een andere wandeling in een grot. We kregen regenlaarzen aan en gingen een grot in met nog meer water. Grot heet Jumandy, en was ontdekt door een Spanjaard die op zoek was naar goud. Alleen hadden ze geen goud in Ecuador, ze hadden cacoa. En de koning van Ecuador zag dit als zn meest waardevolle bezit. Toen de Spanjaard de koning had gedood en vroeg om zn goud kreeg hij veel cacoabonen. Hij wist niet zo goed wat ie er mee moest doen. En tijdens zn introductie in Europa vond iedereen het supervies, maar daar kwamen ze erachter dat het veel lekkerder was als je met melk en suiker dronk. Dus vanaf toen is de zoete variant van chocolade uitgevonden. Interessant verhaal :).
De grot was een supergave ervaringen, we moesten zelf door water heen zwemmen, waardod je megaveel water in je laarzen kreeg, maar dat maakte niet meer uit want daarna mocht je in onder een kleine waterval staan en werd je sowieso helemaal nat :p.
In de avond weer dinner voor ons gemaakt en vroeg naar bed, volgende dag weer bieuwe activiteiten. Ze waren leuk maar daardoor helaas weinig tijd om van luxe zwembad te genieten. We gingen naar de amazone rivier, op een boot. Daarna op een zwembad 30 minuten naar een Amazoonico, een centrum waar ze dieren redden die als huisdier zijn gebruikt en/of zijn mishandeld. Ze proberen deze weer terug in het wild te zetten, maar is soms onmogelijk. Ook hebben we een gezin bezocht die nog in een hut leeft van de natuur, kinderen kunnen wel naar school en leren hoe ze de amazone goed kunnen behandelen zonder alles zomaar te doden of om te kappen.
De dieren die ik heb gezien zijn: anaconda, capuccino aap, andere aap, toekan, papegaai, puma, kleine alligators en waarschijnlijk nog meer :)
We kwamen net aan voor dinner, dus snel douchen. Ik douche in de lodge van Jon en Lottie want ik en Barbara hadden de achterste hut waar het te lang duurde voordat we warm water kregen. Na avondeten nog een keer mn tas inpakken, alles past er nog in maar met iets meer tijd had ik nu zo ingepakt dat mn slaapzak ook erin kon. Want het is nog 1 dag voor ik naar Galapagos vlieg!
Op 7 april kwamen we in de middag aan in Quito. Samen met Barbara ben ik naar cafe Vista Hermosa gegaan waar we een mooi uitzicht hadden over de stad. Nog een paar souvenirs gekocht, hopelijk gaat het allemaal echtt passen in mn tas met flightbag, we zullen vanavond zien :). Ik had nog 1 uur voor afscheidsdinner dus heb alles geordend ingepakt en op bed gelegen met mn mega muggenbulten die ik waarschijnlijk heb gekregen op de amazone. Zelf met helemaal volgespoten met deet vinden ze plekken om te bijten. Ze gloeien helemaal maar met anti histamine gaat het beter.
Als dinner aten we in een leuk restaurant waar we gezellig hebben gegeten en afscheid hebben genomen van elkaar. Meer dan de helft van de groep stopt en het was gek om afscheid te nemen na met de meesten 60 dagen bijna 24/7 met elkaar alles heb meegemaakt. Voelt nog niet echt als afscheid.
Op dit moment zit ik in het vliegtuig naar Galapagos en was het raar om helemaal “alleen” te zijn. Maar ik hoop op een week vol nieuwe ervaringen en speciale dieren. Ik ga het zien :) ik hoop op tijd te landen zodat ik snel mn weg vind naar de groep waarmee ik ga kamperen, snorkelen en nog meer de komende 7 dagen :)