Es verano, no mas importante ☀️

Wauw! Het is alweer superlang geleden voordat ik iets heb geschreven, sorry voor degene die daarop wachtten.
Ondertussen heb ik al een groot stuk van mij tour door Zuid Amerika gedaan.
Begin februari was ik in Santiago. Mijn vlucht naar Santiago was eerst een paar keer vertraagd, vanaf 17.00 en rond 22.00 uur hoorden we eindelijk dat het werd gecanceld. Volgens mij wisten ze dit al om 17.00 uur, alleen toen zeiden ze dat het technische problemen waren, en waarschijnlijk wilden ze toen niet meteen zeggen dat het werd gecanceld. Op dat moment werden namelijk de Argentijnen al zo boos, en elk uur later dat we te horen kregen dat het nog een uur werd vertraagd, werden ze gewoon agressief. Soms wilde ik gewoon liever weglopen, maar we moesten ook bij de gate blijven voor verdere informatie. Soms werd het alleen maar in het Spaans verteld, gelukkig verstond ik op dat moment al genoeg spaans om het meeste te begrijpen, als het tenminste stil genoeg was om het te horen.
Rond 00.00 uur na de hele tijd heen en weer gestuurd te zijn, werd de groep die direct naar Santiago vloog zonder overstap omgeroepen. We moesten weer terug door de douane want officieel hadden we het land al verlaten. Er was een mega rij waarin we eerst stonden, en later werden we daar weer uitgeroepen om weer ergens anders in een rij te staan. TOEN begonnen de Argentijnen echt te schreeuwen en in hun handen te klappen en alles, ik werd toen wel beetje bang. Mja wat kunnen ze doen, maar ik vond het niet leuk om dat mee te maken. We kregen een stempel over de vorige stempel, woohoo een extra speciale stempel in mn paspoort :), zodat we weer terug in Argentinie mochten. Toen we weer bij de incheckbalies waren kregen we een nieuw ticket voor de volgende dag, helaas om 8.00 dus vroeg op, MAAR wel in een hotel, helaas wel weer terug naar centrum van Buenos Aires. De bus die geregeld was voor iedereen was vol, dus ik stond daar nog met 2 australiers die ook naar het hotel moesten. We hadden echt geen geluk, veel vluchten waren vertraagd of gecanceld, geen idee waarom. Daardoor waren er geen taxis, de taxi die we vergoed kregen reed pas over 50 min. De australiers hadden een Uber account alleen geen batterij, ik had wel oplader bij me alleen al de taxi’s kwamen van ver en elke keer werd de tijd vertraagd. Uiteindelijk kwam er een taxi voorbij rijden die waarschijnlijk net passagiers had afgezet! Dus meteen aangehouden en met een vast bedrag, wat waarschijnlijk veel te veel was, konden we mee. Om 1.00 snachts in het hotel, echt vlakbij het hostel waar ik 4 weken had verbleven. We kregen zelfs nog diner aangeboden. Ik had niet echt honger, had namelijk een hamburger met avocado bij de Mac gegeten ;). Maar ik had wel dorst! Ik kreeg empanada en water, pasta heb ik niet genomen en daarna zelfs nog ijs. Op zich was de empanada en het water genoeg geweest ;) Daarna heerlijk gedoucht met een handdoek van het hotel en 5 uurtjes slapen in een tweepersoonsbed! Zeker lekker na 4 weken in een hoogslaper geslapen te hebben, wel in het onderste bed maar toch :). Helaas dus weer vroeg op, wel met ontbijt, niet heel super, in hostel was uitgebreider, maar goed, alles vergoed en ook een taxi die voor ons klaar stond om ons weer naar het vliegveld te brengen. Dit keer was het vliegveld dichterbij, dus binnen half uur daar. Meteen ingecheckt, wachten bij de gate en yeah geen vertraging. Helaas heb ik de australiers niet meer gedag kunnen zeggen. Maar ze waren oo een cruise rondom Zuid Amerika, genoeg geld ;), dus ze vermaken zich wel.
Aangekomen in Santiago de Chili, kon ik gelijk mn tas pakken, bus pakken voor 2 euro naar het centrum en daar was het 5 minuten lopen met mn backpack. Het was voor het eerst deze reis dat ik en mn backpack en mn tas moest dragen. Mn slaapmat pastte niet meer lekker in mn tas, dus ik liep heerlijk bepakt naar mn hostel in de zon. Daar aangekomen kon ik niet meteen naar mn kamer, wat apart was want ik had al een nacht gemist dus bed zou vrij moeten zijn. Maargoed, het was 1 uurtje wachten, spullen daargedropt en toen met Gustavo afgesproken. Ik had hem ontmoet in mn eerste week in Buenos Aires en hij heeft mn rondgeleid door de stad, en daarna gezellig gegeten en gedronken in het gezelligste gedeelte van de stad ;)
De volgende ochtend werd ik wakker met megaveel bulten. Sophie was de dag daarvoor gebeten door de bedbugs dus ik was bang daarvoor, alleen waren mij bulten niet dicht bij elkaar en heel groot. In de ochtend deed ik een wandel tour door de stad, waarbij ik veel heb geleerd van de stad en de historie. Pedro de Valdivia is een belangrijk man bij het stichten van de stad. Maar ook van de super recente geschiedenis, dat het stadshuis in 1973 is gebombardeerd! Op 11 september 1973 zette generaal Augusto Pinochet de socialistische president Salvador Allende via een militaire staatsgreep af. Salvador Allende kwam daarbij om het leven. De daarop volgende 17 jaar ging het land gebukt onder een militaire dictatuur. Zo recent allemaal, bijzonder om een stad dan te zien hoe die nu is.
Op woensdag 7 februari had ik nog een dag om zelf in te delen, want in de avond was pas de groepsontmoeting. Ik wilde eerst naar Valparaiso, een stad aan de kust. Alleen daarvoor moest ik te vroeg op staan :p ik ben naar museum geweest, helaas alles in het Spaans, maar redelijk begrepen en met google translate kon ik ook de geschiedenis woorden leren ;). Daarna bij zwembad in het hostel gezeten en mn muggenbulten gekoeld. Het zijn uiteindelijk muggenbulten, maar megagroot en jeuken super! Dus afkoelen is beste manier ;) om 15.00 kon ik weer inchecken, nu in een andere kamer die bij de Dragoman tour hoort. Weer met een twee persoonsbed en een eigen douche!! Dus ik heerlijk gedoucht en daarna gelegen in het heerlijke bed.
Om 18.00 ontmoette ik de groep. Ik was beetje geschokt, want ik zag vooral 50+ ers. Op zich niets mis mee, maar had wel meer jongeren verwacht. En een groot deel was een familie. Dus het duurde even voordat ik contact had met iedereen, en uiteindelijk 2 jongere jongens van 21 jaar. Een stelletje rond 27, duits meisjes van 23 en 33, en een Engels meisje van 27. De rest allemaal ouder. Mij kamergenoot was Julie, 57. Superleuk contact en meteen een klik vanaf eerste moment dat we elkaar ontmoette :).
In de avond ben ik nog met Gustavo naar een ander gedeelte van de stad gegaan. Daar hebben we pizza en nog speciaal Chili bier gedronken. Teruglopen was iets minder, maar met zn tweeen ben je wel veilig. Gustavo praat alleen wel met de mensen die op de straat hangen omdat hij anders denkt dat ze je achtervolgen. Dus aparte ervaring :p.

Volgende ochtend al om 5.00 in de truck! Maar het werd het lange dag rijden, dus liever inderdaad vroeg op zodat je nog een beetje op tijd aankomt. We reden door de bergen van Chili terug naar Argentinie, weer een nieuwe stempel in mn paspoort :p De weg en omgeving waren gaaf om te zien, veel haarspeld bochten veel bergen, maar mooi. Uiteindelijk aangekomen in Mendoza. Daar op zoek naar een supermarkt zodat we in de avond lekker een salade kon maken. Helaas sliep Lauren bij de rijder, ze hebben soort relatie. Helaas ook mijn beste maatje op deze trip, dus met Barbara en Anna (Dui) de salade gemaakt. Het was uiteindelijk zoveel dat we de volgende dag ook eten hadden ;)
We gingen naar het waterpark in Cachueta. Heel mooi park in de natuur, in de ochtend zelf beetje koud in de zon, maar een heerlijke rustige dag om even niets te doen. In de zon te liggen, in schaduw en beetje zwemmen in de hotsprings. Sommige waren echth heel heet en sommige lekker of zelfs koud. In de avond hoefden we niet na te denken over eten want we hadden die salade nog over. Alleen een avocado gekocht om m nog lekkerder te maken en een voorraad wijn gekocht voor de komende dagen dat we op een Estancia, een Argentijnse boerderij, zouden gaan slapen. Het is heel bijzonder, maar ik vind de rode wijnen hier gewoon lekker :p Sowieso lekkerder dan alle witte, alleen moeten ze wel op temperatuur zijn ;).
Opnieuw was het weer een lange dag rijden, veel proberen te slapen. Rond 9.00 kwamen we bij de ingang van de Estancia. De weg erheen was nog een uitdaging, met veel hobbels en kuilen. We moesten zelfs uitstappen omdat de truck Yana, anders niet vooruit en omhoog kwam. Uiteindelijk allemaal gelukt en heel aangekomen, behalve een grote ster in een zijraam van de truck.
De eigenaar van de Estancia had een wijn en kaas proeverii. Helaas was ik helemaal op van dag rijden en genoeg bochten dat ik na veel lekkere kazen en 2 rondes wijn, van de 4, naar bed/tent ging. Die hadden we ook nog moeten opzetten. Ik sliep weer met Julie ;) en we waren de eerste die de tent hadden opgezet. Sommigen waren echt aan het knoeien ;).
Volgende dag werden we wakker met veel mist en later ook regen. We zijn wel gaan paardrijden, want dat hoort bij het leven van de gauchos, de mensen op de estancia. Gelukkig waren wij in de middaggroep en gingen we weg in de mist, maar geen regen :) in het begin was ik nog beetje stijf op het paard maar na 2,5 uur voelde het al beter. In de avond hadden we een bbq en daarna gingen we terug naar het warme spelhuis waar we warm binnen konden zitten en een muziekavond hadden. Die avond was ik niet moe, dus lang opgebleven en volgende dag wel als eerste bij ontbijt. Want dag ervoor was ik de laatste. Tweede dag op estancia weer paardgereden, dit keer in de zon! Super mooie uitzichten en gaucho Franco, 17 jaar, was onze leider en hij straalde zoveel rust uit. Hij mag van zn moeder in de zomervakantie, nu in Argentinie, alleen op de boerderij werken als hij goede resultaten haalt op school ;) Tijdens de rit heb ik zelf gegallopeers, supersnel maar gaaf! Die avond een bbq van de gauchos met heerlijke biefstuk, wijn en alles! Wel op tijd naar bed want volgende dag gingen we weer vroeg op weg naar volgende bestemming - Cafayate.

Onderweg hebben we in het wild gekampeerd in Tafí de Valle. Ik zat die dag in de kook groep en heb een taart gemaakt die ik op school heb geleerd, chocotorta, voor Anthony verjaardag diende volgende dag jarig was. Makkelijk te maken zonder oven. Het was al donker maar na de pasta heb ik toch nog pannekoeken gemaakt met mn hoofdzaklamp ;) iedereen vond het helemaal super, liefde gaat namelijk door de maag toch? ;).
Volgende dag door naar Cafayate. Onderweg op de dakstoelen gezeten van de truck in een vallei, echt gaaf uitzicht tijdens het rijden! Cafayate is een leuk gezellig stadje, waar we wij proeverij hebben gedaan, bij Nanni. Wijnen van de druif Tarrantes waren daar de beste. sAvonds samen gegeten, want was inmiddels Valentijn en verjaardag van Ant. De groep word al steeds veel gezelliger, nog steeds vind ik het jammer dat er niet meer van mn eigen leeftijd in de groep zitten, maar ik heb zeker een leuke klik met Julie en een groot deel van de rest van de groep :).
15 Februari weer tent afbreken en onderweg naar Salta. Onderweg door mooie gebieden gereden wat lijkt op Bryce Canyon in Amerika. Mooie oranje rode rotsformaties, mega uitzichten en lekker weertje. Ook bijzondere vogels gezien, weet niet hoe ze heten, maar ze vliegen als een kolobrie, zijn bruin zwart en onder de vleugel fel geel :). In Salta sliepen we in een klein hotelletje maar dichtbij het centrum. Die avond gepicknickt in het hostel. Op tijd naar bed en een heerlijke douche daarvoor!
De stadswandeling in Salta was ook weer interessant. Salta is in het verleden een belangrijke stad geweest voor de handel tussen oost en west Zuid Amerika. Het ligt tussen Lima en Buenos Aires. De weg nummer 9, Panamerikaanse snelweg, is aangelegd om de goederen van de ene kant naar de andere kant te rijden. Varen om het zuiden van Zuid Amerika duurde te lang en ook veel gevaarlijker op zee. De stad is genoemd omdat het mooi was, oorspronkelijk Sagta, mooi. Door luiheid hebben ze het Salta genoemd omdat het makkelijker uit te spreken is. Toen de spanjaarden aankwamen hebben ze als eerst een plein bepaald, met hoge muren eromheen, waarbij in het noorden een katedraal werd gebouwd, en het zuiden een stadsgebouw. Het plein werd plaza de armas genoemd. Het plein waar de wapens werden bewaard om de stad te bewaken. In het noorden van de stad wonen de rijken en het zuiden de armeren. Hoewel dit nu niet meer zo gescheiden is is dit nog wel goed te zien in alle steden waar de spanjaarden in de jaren 1500 zijn binnengekomen. De rest van de dag lekker rondgelopen in de stad. Wat nog schokkender is, is dat nog geen 100 jaar geleden “mummies” zijn gevonden hoog in de bergen, boven 6000m. Deze personen, vooral kinderen tussen 6 en 13 jaar, werden geofferd aan hun god en ze geloofden dat ze naar een leven hiernamaals gingen. Er zijn er veel gevonden en in het museum zijn er 3, die om de 6 maanden 1 voor 1 worden tentoongesteld. Bijzonder maar schokkend! In de avond op zoek naar empanadas voor dinner, want voor lunch hadden we al in een restaurantje gegeten, heel lekker ;) vegetarisch menu.
Toen ik net binnen was begon het een beetje te regenen, maar al snel daarna hevige regen. Sommigen van onze groep waren nog buiten. Een paar kwamen doorweekt binnen met water tot boven hun enkels en sommigen hebben lang, meer dan half uur, gewacht totdat het iets minder ging. De avond picknick was weer succes.

Op zaterdag 17 februari was het weer een vroege start. In totaal hebben we meer dan 17 uur gereden! Veel te lang! We zijn oo hoogte van 5000 meter geweest in Chili. Wel weer mooie uitzichten. Onderweg zelfs in the middle of nowhere geplast in de hagel ;) Ik voelde me de hele dag goed, alleen aan het eind wat minder. Weet alleen niet of het door de hoogte kwam of door de hele dag in de truck zitten, niet veel bewegen en apart eten. Maar goed, rond 23.30 kwamen we aan. Snel tent opgezet en toen het dorpje in om op zoek te gaan naar eten. Ik had nog Chileens geld dus kon gelukkig gewoon eten waar ik wilde. De pizza en salade die ik koos was niet super maar het was eten :p Die nacht heb ik heerlijk geslapen, zelfs op een slaapmat die volgens mij lek is. We hadden niet echt een tijd om op te staan, maar iedereen is toch rond 8.00 wakker. Na ontbijt weer een stadswandeling door San Pedro. Ook hier zijn mummies gevonden, door meneer El Paige. Ze werden tentoongesteld in een museum, alleen hebben nabestaanden gevraagd of ze niet zomaar in een museum konden staan omdat het niet netjes was om zo hun voorouders tentoon te stellen. Het is een stad wat 50/60 jaar geleden is ontdekt en in deze jaren is verviervoudigd qua inwoners! Ze willen hier geen bars en muziek want ze willen de cultuur behouden en willen niet dat het een stad wordt vol met touristen en parties. Goed te begrijpen :) in de avond zouden we naar Moon Valley gaan. Een vallei waar de bergen allerlei kleuren geel hebben en heel mooi zou zijn tijdens zonsondergang. Tijdens de tour hoorden we dat San Pedro een van de droogste plekken op aarde is met maar 1 dag per jaar regen en dan ook maar paar milimeters. Helaas, op het moment dat we de truck ingingen, hoorden we dat het niet door kon gaan. Het spetterde al een tijdje en net begonnen met onweer. De donders waren inderdaad heel hard! Superjammer! De regen duurde iets korter dan uur, we hadden al pizza besteld dus die hebben we uiteindelijk in de gemeenschappelijke ruimte opgegeten en toen klaarde het helemaal op. Mja, het park was gesloten dus we konden er niet meer heen. Jammer! Maar de volgende dag zullen we wel mogelijkheid hebben voor mooie sterren, alleen had ik graag ook de bergen gezien.

Om naar Bolivia te komen hadden we een speciale route door de bergen. Het plan was om vroeg weg te gaan, maar omdat het de dag ervoor veel had geregend was de weg af gesloten. Daar stonden we dan, gelukkig als 5e in de rij, en wachten op informatie. Het was op dat moment 6.30 uur in de ochtend. Rond 7.30 kregen we te horen dat ze rond 8 uur de weg gingen controleren of er veel sneeuw en ijs lag, en of het nodig was om het schoon te maken. Dit kon 2 misschien wel 3 uur duren. Pfffff...
Het enige was wachten, konden toch nergens heen. We hebben tijdens het wachten een spel Maffia of Weerwolf spel gespeeld. Rond 10 uur konden we dan eindelijk door, wij waren degene die naar Bolivia wilden dus mochten als eerst. Helaas werden we na 5 minuten al aangehouden door politie die vertelde dat de grens vandaag veranderd was en we een stempel moesten halen in San Pedro. Huh! Dat was waar we bijna 4 uur hebben gewact, maar goed, enige manier was dus weer terug, in de rij, en stempel krijgen, zodat we daarna weer door konden naar Bolivia. Wij rijden een speciale route over de bergen. Normaal gesproken kom je daar niet. Aan het begin van de altiplano, zo heet het gebief van 5000 meter hoogte, kregen we cocabladeren aangeboden door Ant. Hij liet het ritueel zien: kies 3 mooie blaadjes uit, kijk naar een hoge berg en blaas 3 keer. Op deze manker vraag je om steun op hoogte ;) daarna rol je deze 3 blaadjes om een brokje aardappelzetmeel en stop je in je wangzak, op dit stukje kauw je niet. Daarna pak je meer blaadjes en kauw je op en als het sap eruit is stop je het in je wangzak bij de rest. De smaak is bitter, maar het blokje maakt het zoeter.
De omgeving was echt heel gaaf. Helaas had Julie mega diarree dus heeft zij niet heel veel meegemaakt deze dag. Onderweg zijn we gestopt bij verschillende meren: Laguna Blanco (wit door zout) , Laguna Verde (wit door mineralen) en Laguna Colorado (roze door alg en veel flamingo’s!) en een plek met hot springs. Alleen te koud en niet echt tijd om daar in te gaan.
We sliepen die avond in een “Refuge” een soort berghuis waar ze het warm hebben op een hoogte van 4200 meter. We kregen groentesoep en spaghetti met rode saus. Niet echt mij favoriet, maar wel een beetje gegeten. Daarna sterren gekeken, echt supermooie lucht. Hier is namelijk helemaal geen kunstmatige licht dus de hemel was echt vol met sterren!!!
Tijdens de nacht kon het zijn dan je ademhappend wakker zou worden door het slapen op deze hoogte. Gelukkig had ik dat niet, alleen werd ik steeda wakker met een mega opgedroogde tong,mijn neus was namelijk dicht dus moest door mn mond ademen. En toen ik elke keer wakker werd was iemand aan het praren in haar slaap in Spaans, terwijl ze geen spaans praat. Echt grappig :) Volgende dag weer vroeg op en verder rammelen over de altiplano. Julie was gelukkig niet meer een zombie en kon recht op zitten en ook beleven hoe het hier, halverwege de atmosfeer eruit ziet.
We mochten ook weer op het dak/stoelen zitten en genieten van het uitzicht. Het was een lange rit naar Uyuni, en onderweg was er geen gelegenheid om lunch te kopen. Niemand had ook nog Boliviaans geld en eenmaal aangekomen jn het eerste dorpje (ongeveer 80km van Uyuni) kochten Ant en Adam chips en koekjes voor ons. Niet duper, maar in ieder geval iets van lunch :). Aangekomen in Toronti hotel in Uyuni was iedereen klaar om te slapn, we hebben snel een pizza gegeten op 3670 hoogste wat kan in dit hotel, ik koos voor 4 kaas met ansjovis en daarna gelijk slapen. Klaar om naar salt lakes te gaan de volgend dag.

Volgende ochtend vroeg op want er zouden blokkades en protesten zijn op de weg, iets politiek... dus om 7.45 ontbijt en om 8.30 in de auto. Sinds lange tijd heerlijk ontbijt, met fruit, vers soort cakebrood granola! Helaas niet echt yoghurt of melk wat er lekker bij is. Maar droog met banaan in een soort creme dip smaakte ook lekker! En watermeloen erbij ;)
Onderweg naar de zoutvlaktes stopten we bij een straat vol met kraampjes en souvenirs! Ik heb een kleurvolle pet gekocht, die was zeker handig met de volle zon! Aangekomen bij de zoutvlaktes was het helaas vol met water, dat hadden ze niet echt gezegd. Dus ik vroeg in het Spaans of dit altijd zo is. En het afgelopen jaar heeft het veel geregend en normaal gesproken is er wel wat water in januari en februari maar niet zo erg! In het begin moesten we echt heel diep met de jeeps door het water, zo hoog stond het water dat het bijna door de deuren kon komen. Soms deden we een dip dat de motorkap onder water kwam, en op een gegeven moment gaf de motor het op en zaten we vast :p De chauffeur had de auto wel gefixt en zo konden we weer verder. Door het vele water konden we dus niet de leuke fotos maken zoals hier bekend is maar toch wel genoten van het uitzicht. We liepen op blote voeten en het zout onder water was best hard. Dus aan het einde van de dag had iedereen zere voeten en volgens mij ben ik bijna al het eelt onder mn voet kwijtgeraakt :)
Die avond weer pizza op hoogte en een heerlijke douche en naar bed.
De dag naar Potosi zou een korte dag zijn van ongeveer 4 uur rijden. Maar door nog meer protesten moesten we alsnog de stad vroeg verlaten. Helaas hoorden we onderweg dat de weg al was geblokkeerd in de nacht dus moesten we helemaal omrijden via Tupiza. Mooie omweg via rivierbedden en we hebben zelfs een truck gered die vastzat en wij hadden een trektouw. Niemand had het bij zich, dus de Bolivianen waren gewoon aan het wachten, maar dat zal wel 2 uur kunnen duren. Nadat het dal weer vrij was konden wij er langs. In een klein dorpje moesten we lunch vinden, maar Julie en ik wilden geen empanadas of vlees, dus werd best lastig. Uiteindelijk is het crackers geworden... genoeg om weer aan te komen in Potosi, rond 18.00 uur.
Gelijk op zoek naar eten, gelukkig had Ant advies en aten we in een modern restaurant, quinoa burger gegeten. Iets van de regio :) We zouden een tour doen in de zilvermijn maar omdat we zolang onderweg waren, helaas.
Volgende ochtend weer door naar Cochabamba, waar we eindelijk een vrije dag hadden. Toen we Cochabamba binnen reden was er een mega file, en toen we het centrum binnenreden moesten we langs de grootste buitenmarkt waar iedereen zijn kleine marktjes midden op de weg hadden staan. Dus die moesten aan de kant en onze truck is hoog dus we moesten ook op letten op alle lage elektricteitskabels... het duurde heel lang, maar uiteindelijk aangekomen. Helaas had het hostel niet geboeg voorraad voor eten, maar gelukkig iets anders kunnen eten dan pizza: crudite en nachos.
We sliepen met 8 op kamer maar bedden waren heerlijk en we hoefden en keer niet vroeg op.
Rond 9.30 had ik ontbijt en ben daarna naar Christus beeld en de markt gegaan. In de middag lekker gedoucht en boekje gelezen. Helaas houden de muggen hier van me en heb ik weer 2 bulten die uitgroeien tot plekken groter dan je handpalm :O.
Die avond pasta gegeten wat hopelijk mijn maag weer rustig maakt. Zondag 25 februari zouden we weer een lange dag heb naar La Paz, dus weer ontbit en lunch gekocht en voorbereid op lange rit. Maar in de afgelopen jaren was de weg geasfalteerd dus waren we rond 14.00 in het hotel :) yeah! Een vrije middag om rustig door de stad te lopen en beetje uit te rusten. We hadden onze lunch opgegeten op een soort dakterras van hotel met uitzicht op La Paz. De stad ligt in een vallei met veel kort achtige huisjes boven elkaar, mooi uitzicht. Die avond in Sol Y Luna gegeten, een nederlands restaurant maar ik koos voor Gado Gado ;). En bitterballen gegeven aan anderen om uit te proberen.
Maandag hadden we een stadstour door La Paz en kregen we te horen dat het niet de hoofstad is van Bolivia, maar Sucre. La Paz is de administratieve stad. Het heeft de bekende en meeste corrupte en bijzondere gevangenis San Pedro. Leven, onderhandelingen, privileges en corruptie in de gevangenis is echt te bizar! https://en.m.wikipedia.org/wiki/San_Pedro_prison
We hebben de kabelbaantjes boven de stad gebruikt, die bestaan pas een paar jaar! Onderweg Salteñas gegeten, de empanadas (pasteibroodjes) van hier. In de middag lekker uitgerust en savonds met zn alleen gegeten want het is de laatste avond dat we echt samen zijn! tijd vliegt! In het begin vond ik het jammer dat er minder jongeren in de groep zaten, maar uiteindelijk is het wel heel gezellig geworden. En heb ik met mijn tentmaatje een hele goeie band gekregen. Ze woont in Engeland dus makkelijk om elkaar weer te zien ;). Tijdens het eten hadden we optreden met Boliviaanse muziek en dans. Daarna werden we natuurlijk als groep ook uitgenodigd om te dansen. Het was een gekke en gezellig avond/nacht. Laatste dag La Paz was op dinsdag 27 februari, in de ochtend op tijd wakker voor ontbijt. De rest van de dag rondgelopen in de stad, souvenirs gekocht en heerlijk om niets te hoeven.
Woensdag rijden de door richting Peru, en stoppen we bij Titicaca meer en Copacabana en daarna wandelig van Machi Pichu, nog steeds wel op hoogte maar tot nu toe gaat het goed met mij.
Ik hoop met jullie ook!
Lang verhaal, maar jullie zijn weer up to date ;)

Besos y embrasos para ustedes!
Hasta luego