Zwart-wit, warm-koud, donker- licht

Yeah, het is gelukt met de foto's zoals je kan zien.

Met mijn vorige verhaal was ik gebleven bij vorige week maandag. Ik ben begonnen met lesgeven aan de klassen. Ieder een uurtje verdeeld over de dagen. Preschool en Grade r tot en met Grade 2 zijn zulke grote groepen, rond 36 kinderen, dus deze deel ik in tweeën. Iedere halve groep krijgt dan 30 min gymles :)
Ik ben begonnen met de koprollen en radslagen, ik verbaasde me echt hoe slecht sommige kleine, maar ook grote een koprol deden, maar ook hoe goed sommige kleintjes al een radslag konden. Echt wauw. Het was volgens mij ook de eerste keer dat ze een koprol of radslag deden dus het was helemaal leuk om te zien hoe iedereen hier van plezier had. Ik, de kinderen, maar ook de leraren. Bij de kleintjes heb ik alleen koprol en radslag gedaan en bij de grote had ik meer tijd dus heb ik ook handstand tegen de muur gedaan en in elkaar voor de meisjes. En op de matrassen vanuit ruglig, je hol opschoppen ( moeilijk uit teleggen, maar sommige voetballers heb ik dat ook wel eens zien doen op tv, en die vond ik ook leuk voor Grade 6/7). Op donderdag en vrijdag had ik nog een keer Grade 3 tot en met 7 waarmee ik gooien en vangen heb gedaan met tennisballen. Ik vond dit echt superleuk om te zien, er is wat gedoe met sommige leerlingen die beetje dwarsliggen, maar met mijn lessen heb ik er geen last van. Iedereen kind is vrolijk en ik heb gewoon lol met ze. Niets vervelend of anders, tuurlijk duwen ze wel en luisteren ze niet meteen, maar dat hebben we overal met kinderen, toch? :p
Op donderdagavond werden we uitgenodigd door Ellanie om mee te gaan eten bij Die Eiland, voor haar neefjes 12de verjaardag. Die Eiland is een soort center parcs op zn Afrikaans. Heel groot mooi park, met luxe lodges/chalets met warme en koude zwembaden, tennisbaan, springs etc. We hebben daar gegeten, ik koos voor pizza en het was grappig om te zien dat de rest allemaal iets met vlees nam :p op zn afrikaans.
Al met al dus een rustig weekje op school met veel sport voor mij. Voor Eddy wordt het komende weken drukker, hij moet de wiskunde lessen overnemen omdat er twee mannelijke leraren zijn ontslagen. Eddy neemt de wiskunde lessen voorlopig op zich, en een andere leraar uit de onderbouw heeft technologie, social science, natural science haar bord gekregen voor de groepen 4, 5, 6/7. Dat is best veel. Ellanie is druk bezig met sollicitatie gesprekken, maar vind maar snel iemand die geschikt is, en eigenlijk 2.
In de ochtenden zijn er nog toetsen voor de bovenbouw dus van 10.15 tot 14.30 moeten de lege plekken worden opgevuld, en het lukt ook. Ik heb Eddy in mijn lege uren helpen nakijken met wiskunde wat ik er leuk vond om te doen. En eddy doet deze week de lessen en vooral wat er mist in het hoofdrekenen van de tafels. Hij is er erg creatief in, bijvoorbeeld bingo spelen met de tafels :)Voor veel leraren is het lastig om een les te verzinnen, ik weet niet of ik het al had verteld, maar er zijn eigenlijk geen boeken voor elk vak, misschien 1. Alles moet op het bord worden geschreven, dus elke les opnieuw en de leerlingen moeten dit overschrijven. Er is dus weinig interactie omdat er veel tijd in gaat zitten om alles op te schrijven en over te schrijven. Eddy heeft advies gegeven over het gebruik van beamer, dus misschien in de loop van de jaren worden deze geïnstalleerd en misschien ook gebruikt, je weet het nooit hier :)
Op zaterdag zijn we naar Polokwane geweest, de hoofdstad van de provincie Limpopo. In het centrum was er een hele andere sfeer tussen de zwarte en de witte mensen, de zwart- wit tegenstelling. Veel meer gemixt. *onderaan staat een leuk verhaaltje over de Partheid getypt door eddy.* In de malls hebben we nu aardrijkskunde kaarten kunnen vinden, een globe, pylonen, voetballen, netballballen, en nog meer pylonen in allerlei kleurtjes :p. Op de terugweg heerlijk gegeten bij restaurant, en ook heerlijk zoete rosé gedronken, Jammie! En dat zeg ik :)
Zondag rustig aangedaan, overdag viel de stroom uit, vandaar licht-donker tegenstelling:)
Er was een aantal uur geen stroom en bijna de hele dag geen internet. Dus konden we lekker niets doen. Het was superkoud voor het eerst. Ik liep echt in een trui en lange broek. We hebben gebadmintond, waardoor ik het weer warmer kreeg en savonds lekker film gekeken. En! Ik had een brownie-taart gemaakt, er was alleen geen weegschaal dus ik heb alle hoeveelheden gegokt, maar hij was aardig gelukt :) ik miste alleen de vanillesuiker qua smaak denk ik.
Ook heb ik in de avond gespeeld met mn camera met licht en donker, en ben ik mijn tweelingzus tegengekomen, erg leuk (zie foto:))

En vandaag, maandag, begon het heerlijk qua temperatuur, maar smiddags superheet! Opeens switchte het van koud naar warm?! Maar het schijnt een goed teken te zijn voor de boeren dat het gaat regenen en daar zullen ze heel blij mee zijn, want dan kunnen de grapefruit groeien. Nu is het seizoen van mango's bijna over, en begint die van de avocado's en citroenen, heerlijk :) zou hiervoor al willen blijven! Heb al heel veel mango op, en hopelijk komen er nog vel avocado's. Wij hebben ze al zelf langs de weg gekocht bij mensen die daar zitten te verkopen, hmmmmm :).

Deze week doe ik parachute met de kleintjes, echt heel veel plezier gehad. Ze kenden het liedje 'the wheels of the bus' dus die heb ik gedaan en heel veel schudden etc. En natuurlijk eronder en zingen. Maar dat is hier best warm hier :p
Dus morgen hier weer leuk mee verder :) en met de grote voetballen en netball, met mijn leuke oefeningetjes ;)

Tot volgend berichtje!! En voor degene die wil hieronder nog verhaaltje over de scheiding tussen zwart wit en de apartheid van Eddy:


De samenleving is hier aardig zwart-wit. Er zijn in Zuid-Afrika natuurlijk ook veel Indiërs en kleurlingen. Het land profileert zichzelf natuurlijk niet voor niets als de regenboog-natie. Maar de grenzen tussen de kleuren zijn niet zoals bij een echte regenboog vaag. Zeker hier in het noorden in het boerengebied zie je kleuren echt apart.
Twee week waren we op een braai van de plaatselijke visclub. Terwijl de zon schitterend boven het stuwmeertje onderging, en het bier en de whisky rijkelijk vloeiden, raakte ik aan de praat met een van de vissers. Hij is de blanke eigenaar van de grootste bakkerij in Tzaneen. Uit zichzelf begon hij over de samenleving in Zuid-Afrika. Bijna excuserend zei hij: “Weet je, hier voel ik me thuis. Op mijn werk kan ik goed opschieten met mijn zwarte medewerkers, maar de contacten gaan niet verder dan werkcontacten. Ik heb het wel geprobeerd, maar ze zijn zo anders. Er is altijd een gereserveerde distantie, van hun uit, maar ook van mij uit. Onze levens zijn zo anders, ons familieleven, hoe we kinderen omgaan, met onze vrouwen, met geld, ons geloof. Nee, hier ben ik met gelijkgestemden en kan ik mezelf zijn”.
Deze verschillen zie je overal in Tzaneen terug. Winkelcentra met veel blanken, winkelstraten met alleen maar zwarten, kappers met alleen blanke klanten, kappers met zwarte klanten. Een Spar met veel zwarte klanten en aan de andere kant van de hoofdweg een Spar met blanke klanten. Scholen met alleen blanke kinderen en zoals onze school met alleen zwarte kinderen.
Maar waren we in Nederland in de vijftiger en zestiger jaren nu zoveel anders? Wij gingen boodschappen doen bij de Co-op en niet bij de katholieke Vivo, ik zat op een bijzonder neutrale basisschool mijn buurjongetjes op een St.Josefschool. En dan heb ik het nog niet over de omroepen, kranten, en de sportclubs. Iedereen voelde zich veilig in zijn eigen vertrouwde groep. Inmiddels hebben we deze tijd van verzuiling achter ons gelaten. Maar ook nu nog leven we in een samenleving in Nederland met groepen die apart blijven. Wie van ons komt bij Turkse en Marokkaanse mensen over de vloer? Ja, ik! Hoor ik, velen van ons en ook mijzelf, roepen. Maar hoe diep gaat dat contact? Bij mij is het vaak niet meer dan een beleefde theevisite.
Toch is het verhaal hier in Zuid-Afrika ook anders. Voor wie niets over Apartheid weet een klein geschiedenislesje: De zwarte mensen in dit land hebben erg lang geen rechten gehad. Eerst was er natuurlijk de slavernij, daarna kwam de blanke overheersing door de blanke boeren. Ze mochten niet werken waar ze wilden, ze mochten niet wonen waar ze wilden, ze hadden geen stemrecht, slecht onderwijs en geneeskundige voorzieningen. Dit had de blanke regering van Zuid-Afrika allemaal vastgelegd in allerlei wetten. Deze wetgeving werd in de wereld bekend onder de Nederlandse naam: Apartheid. In de zeventiger en tachtiger jaren raakte Zuid-Afrika steeds meer geïsoleerd van de rest van de wereld. Dit racisme van de staat werd door velen in de wereld bestreden met allerlei boycot-acties. Zo mocht Zuid-Afrika niet meedoen aan de Olympische Spelen of het WK-rugby, WK-cricket en het WK-voetbal. In dit 'sportminded' land was dat de grootste straf. Na de vrijlating van Mandela en het 15 jaar geleden officieel afschaffen van de Apartheid, veranderde dit. Daarom waren ze ook zo blij toen hun rugbyploeg wereldkampioen werd en ze het wereldkampioenschap voetbal in 2010 mochten organiseren.
De bordjes “slegs vir blanken” zijn verdwenen, maar zitten nog wel in het hoofd van velen. Blank en zwart. Zeker in de plattelandsomgeving waar ik nu twee maanden ben. Gisteren in de provinciehoofdstad zag ik een veel minder gescheiden samenleving. Over 5 weken reis ik verder naar Kaapstad. Er wonen daar veel kleurlingen…zwart,grijs en wit.

En dat is zeker zo! Dat heb ik in juli-augustus ervaren :) en over 2 weekjes zit ik in Durban!