Oe-Oe-aaah?, Piep-piep-piep?, Miauw-Miauw?

Er is alweer een week voorbijgevlogen! Maandag, dinsdag, woensdag en donderdag was ik weer op de Special Education Center. Ik heb al steeds meer door hoe de kinderen reageren en hoe ik hierop kan inspelen. Ik probeer ook al een jongen, van ongeveer 12 jaar, individuele les te geven als de andere soort bewegen op muziekles hebben. Het spreken is nog lastig, vooral als hij mij iets probeert te vertellen, maar ik kan we korte dingen aan hem vertellen met behulp van mijn superhandige app op mijn telefoon! :) Haha

Op vrijdag ben ik samen met Weijuan naar een kleuterschool geweest om te zien hoe het onderwijs in China daar wordt gegven. Mijn eerste indruk was oke. Grote lokalen en in ieder lokaal een piano :) De juffen zijn aardig en de kinderen zijn gewoon kinderen zoals ik ze overal heb gezien. Het aantal kinderen op deze school was niet meer dan 20 per klas, wat ik heb gezien. Ze vertelden dat er wel 25 op de lijst stonden, maar niet iedereen was die dag aanwezig.
De jongste kinderen, 3-4 jaar, kunnen gewoon lekker spelen in een lokaal. De kinderen van 4-5 krijgen al wel gezamenlijk les. De kinderen zitten dan op een rijtje en de leraar was een verhaal aan het voorlezen en de kinderen luisterden en praatten haar na :)
In de klas voor 5-6 jaar beginnen de kinderen met zingen terwijl de juf op de piano speelt, en ze hebben ook plezier. En na het zingen, kwam de vraag of ik les wilden geven??? Ik zei ik heb niets voorbereid.... Ze dachten dat ik in de ochtend de lessen Engels zou verzorgen dus hadden zij ook niets voorbereid. Ik gaf aan dat het ook oké was als ze iets zouden doen wat ze de dag ervoor hadden gedaan, het maakt mij niet uit wat ik zie, wil gewoon de structuur van lesgeven zien en de manier van omgaan met elkaar etc.
Ze bleef maar doorvragen en vertellen dat de kinderen heel erg van buitenlanders houden en dat het heel leuk zou zijn als ik toch een lesje kon doen, dus oké :) Ik ging dieren uitbeelden en de kinderen moesten dan raden wat het was :) Weijuan was mijn vertaler dus zij kon het ook nog uitleggen.
Ik heb allerlei dieren nagedaan zoals de aap, muis, kat, hond, varken, vogel, tijger etc., En kinderen vonden het hartstikke leuk, en ik eigenlijk ook! Hahaha :D Na 15-20 minuten rondgehuppeld, gekropen en gesprongen te hebben en de kinderen de dieren konden uitspreken was ik klaar met mijn eerste les in China! De kinderen gingen daarna ook allemaal als een aap rondspringen, mijn lievelingsdier om na te doen :p De leraren vonden het hartstikke leuk en vroegen of ik misschien vaker les wilden geven en dat ik het dan ook kan voorbereiden. Daar ga ik nog over nadenken, ik ben hier namelijk vooral voor het Special Education Center, en wil graag in het kindertehuis de kinderen onder de 3 jaar aandacht en liefde geven zodat zij zich zo normaal mogelijk kunnen ontwikkelen op sociaal, cognitief en fysiek gebied. Dus hoop dat ik toegang krijg als ik mijn plan heb opgestuurd (wordt deze week vertaald naar het Chinees en dan afwachten). Dus wie weet, wordt vervolgd!

Mijn richtingsgevoel wordt al steeds beter! Ben al zelf naar de supermarkt gelopen, YEAH! :) En weet al een aantal busstoppen en routes uit mijn hoofd, dus voel me nu eindelijk al een beetje onafhankelijker worden :)
Op zaterdag ben ik met Jianying naar het Early Learning Center geweest. Naar mijn idee een soort The Little Gym, maar dan zijn de zaaltjes veel kleiner! En de kinderen heel veel bij hun ouders op schoot en kijken naar de instructeur wat ze doen. Ik heb een les gezien waar de kinderen een taart moest bouwen van blokjes en daarna in stukjes snijden (met een plastic mes de magnetische blokjes van elkaar halen :)), speelgoed afval opvegen met stof en blik en nog paar gekke dingen. In een andere les zongen de kinderen heel veel en klappen, maar helaas weinig zelf bewegen, en een derde les mochten de kinderen 1 voor 1 op een muziek instrument spelen.
Het belangrijkste wat ik merkte is dat de kinderen wel veel plezier hadden en er ook liefde was naar de kinderen, alleen jammer om te zien dat kinderen zolang moeten stilzitten voordat ze weer kunnen bewegen, terwijl dat juist zo belangrijk en leuk is :) Maar, deze kinderen hebben in ieder geval de mogelijk om hier naar toe te gaan, want ik begreep dat het een Amerikaans concept is en ook niet betaalbaar voor iedereen. Het was leuk om het Early learning center te hebben gezien en te ervaren hoe de kinderen ook gymles kunnen krijgen.

Op zondag was er een activiteit voor autisme op een groot plein in Yulin, central square in 2nd street. Op 2 april is het namelijk nationale autisme dag. Deze dag staat in het teken van autisme en kregen de organisaties, zoals de SEC, de mogelijkheid om vrijwilligers te werven en te netwerken.
De leraren van de SEC hadden ook een dans, en ik heb ook gedanst op het plein! Jaja, en iedereen keek natuurlijk want er was een buitenlander aan het dansen! HAHA, dat was juist heel goed voor de bekendheid van de school! En aan het eind van het dansje wilde ik nog even iets speciaals doen anders was het zo'n suf einde, dus heb ik in handstand applaus gegeven met mn voeten! :D
Nu nog kijken of we de uitzendingen van het nieuws kunnen krijgen op tape, en kan ik alles terugzien :p

Komende week, weer nieuw avontuur. Op maandag naar een foster village, Jinji Tan, waar special need kinderen zitten van 13-20 jaar, waaraan wij kleding gaan geven. Het is ongeveer een half uur met de bus en wie weet kan ik daar ook nog iets betekenen.
Daarna ga ik proberen de picot's te introduceren op de SEC, kijken of ze daarmee willen gaan werken, zodat de kinderen op de plaatjes kunnen zien wat de volgorde van de lessen zijn, en ik vind dat ook wel handig, want het blijft nog wel een verassing wat het wordt elke keer :) Op vrijdag naar een soort middelbare school. En dan in het weekend naar Xi'an, en op bezoek bij Weijuan's familie. Weer veel ervaringen en indrukken komen eraan! :)

Ik zou ook nog over mijn andere indrukken schrijven.
Zoals:
1. Overheid
De overheid in China, maar vooral in Yulin, is supereigenwijs. Het SEC mag zichzelf geen school noemen en de overheid wil ze niet steunen. DE laatste jaren is er veel aandacht voor special need kinderen, maar op een of andere manier blijft de overheid geen geld geven, waardoor het onderwijs ook niet heel veel verbeterd kan worden.
Er is wel een Special Need SCHOOL in Yulin, maar die is voor dove en niets-sprekende kinderen. De kinderen krijgen daar les met gebaren taal, maar er zitten daar ook kinderen met autisme en andere achterstanden. Deze school is gratis voor de kinderen, alleen oduers moeten hier in de middag hun kinderen lunch komen brengen en de kinderen die niet zelf naar de wc kunnen zitten gewoon de hele dag achterin de klas, met een natte broek.
De ouders van SEC hebben daarom bedacht om zelf te beginnen. De kinderen krijgen nu tenminste aandacht en ze kunnen op tijd naar de wc. Tijdens de lunch eten de kinderen samen, het eten wordt gemaakt op de school zelf door een 'kokkin', En de kinderen kunnen de hele dag op de school blijven.
Ik wil graag, samen met Marlies, de leraren helpen meer structuur te creëren in het lesprogramma en hopelijk een ander gebouw te vinden zodat ze kunnen groeien en echt afgezonderd individuele les te geven. Wie weet hoever we komen dit semester.

2. Het verkeer in China
Het autorijden in Yulin is echt een kunst. De straat oversteken als voetganger ook! Er zijn hier wel lijnen op de weg en ook stoplichten en zebrapaden maar niemand houdt zich aan een regel. Ook staan de stoplichten heel maf afgesteld, dat de voetgangers mogen oversteken maar dat er alsnog auto's de bocht om vliegen en je gewoon van de weg af proberen te duwen. Soms komt het ook voor dat het twee richtingsverkeer is, maar dat we alsnog aan de andere kant van de weg rijden omdat de bus chauffeur daar ruimte ziet en denk dat ie dan sneller is. Alleen als ie dan naar de bushalte moet aan de andere kant van de weg kan het ook zomaar gebeuren dat hij schuin op de weg bij de bushalte stopt en alle auto's achter de bus moeten wachten totdat de bus weer rijdt. De middelend zijn er dus wel om het verkeer gestructureerd te laten zijn, maar nu nog leren hoe ze daar mee om moeten gaan ;) Heel apart allemaal maar eigenlijk ook wel grappig om deze chaos mee te maken :p

3. Meisjes en ongesteld zijn
Wat mag je niet doen als ongesteld bent en waarom niet?
- Koud water drinken: dat is slecht voor je buik
- Douchen:dan komt het vieze water je lichaam binnen en kan het zo zijn dat je niet meer zwanger kan worden
- Zwemmen: zelfde reden
- Sporten: dat is niet goed voor je lichaam, want het heeft alle energie nodig omdat het zwak is tijdens deze periode

Als ze zwanger zijn en het kind is geboren mogen de moeder een maand lang het huis niet uit omdat het lichaam moet herstellen.


4 Kinderen en zindelijk worden
Alle kinderen onder de 2 jaar hebben een broek aan met een split in het kruis. De meesten van de kinderen dragen geen luiers dus zie je lekker blote billetjes en piemeltjes als je op straat loopt. En ze denken dat het helpt om de kinderen zindelijk te laten worden, want als ze dan heel nodig moeten dan kunnen ze gelijk plassen of poepen: op straat, in de bus, in een hotel. (uit betrouwbare bron echt op deze plaatsen gebeurd). Ik weet niet of het een hele goeie is om je kinderen aan te leren om gelijk te plassen als je moet. Stel je voor dat we in Nederland opeens een kindje hangend in de armen van een ouder ziet poepen naast een boom? :p
Het vieste is trouwens nog wel dat alle mannen, en eigenlijk ook vrouwen, "heerlijk" hun keel schrapen/roggelen en dan uit spugen. Soms ook naast je! Daar kan ik soms nog wel misselijk van worden voor paar seconden :p

Dat waren voor mij tot nu toe wel de apartste dingen die ik heb ervaren de afgelopen weken.

Het eten is nog steeds lekker! Tot nu toe eigenlijk altijd lekker gegeten! En vooral gisteren een heerlijke Malaganguo. We mochten allemaal zelf de ingrediënten uitkiezen (noodles, groente, vlees etc) Die gooien ze bij elkaar in een grote nokpan, en daarna mag je aan tafel alles eruit vissen met je stokjes. Jammie :)

Ik duik weer mn bed/bank in om weer fris en fruitig aan een nieuwe week met nieuwe ervaringen te beginnen!

Zaijian (goodbye)